چشم برای شناسایی و دیدن اشیا و تشخیص آنها از محیط پیرامونشان، از نورهای تابیده شده از لبه های هر جسم استفاده می کند. اساس تست contrast sensitivity، بررسی میزان قدرت چشم برای تشخیص یک جسم بر روی یک زمینه است. هرچقدر رنگ و شکل جسم هدف و زمینه به یک دیگر نزدیک تر باشند، تشخیص این دو از یک دیگر مشکل تر است. در این تست از اشیای مختلف برروی زمینه های متفاوت استفاده می شود. کاهش c.s در بسیاری از بیماری های چشمی مانند بیماری های قرنیه، آب مروارید و بیماری های دژنراتیو شبکیه دیده می شود.
آزمون حساسیت کنتراست
بيمارى‌هاى شبکيه و عصب اپتيک و کدورت مسير چشم (کاتاراکت) مى‌توانند درک کنتراست (سايه روشن) را کاهش دهند که در بسيارى از موارد، بسيار زودتر از اختلال حدت بينائى رخ مى‌دهد. بهترين روش بررسى آن استفاده از تابلوهاى استاندارد مربوطه مى‌باشد. بر روى اين تابلوها دايره‌هائى رسم شده که در داخل دايره‌ها خطوط سفيد موازى هم، در زمينه خاکسترى کشيده شده است. از يک دايره به دايره بعدي، جهت اين خطوط سفيد تغيير مى‌کند و همچنين کنتراست خطوط کاهش مى‌يابد. لذا اگر فردى اختلال حساسيت کنتراست داشته باشد، وقتى کنتراست خطوط کاهش مى‌يابد، نمى‌تواند جهت خطوط سفيد را درک و بيان کند و به اين‌صورت مى‌توان قابليت درک کنتراست بيمار را با عدد تعيين کرد. در اين تست ضرورى است که روشنائى محيط استاندارد باشد.
